Koniec roku szkolnego nieubłaganie dobiega końca. To jest ostatni weekend przed rozdaniem świadectw.
Jestem panią przedszkolanką i jestem z tego dumna. Praca z dziećmi daje mi ogromną satysfakcję. Mam to szczęście, że pracuje zarówno z maluchami, jak i z osobami dorosłymi, chociaż bywają dni kiedy przychodząc na zajęcia zastanawiam się, czy dobrze trafiłam. Zarówno te mniejsze jak i te większe dzieci (czytaj studenci) potrafią być jednego dnia wspaniali, cudowni i po prostu miód na moje serce , a następnego dnia Armagedon. Zajęcia wyglądają jak orka na ugorze. Mija dzień, przechodzi kolejny i wiem, że wracam do mych zawodowych dzieci, których dzieli wiele a łączy moja osoba. O wpływie nauczyciela na klasę będzie kolejny wpis.
Ja lubię określenie przedszkolanka, nie traktuje tego jako ujmy. Znam siebie, swoje mocne i słabe strony, praca jest moją pasją, mogę się w niej realizować.
Najbardziej bolą mnie opinie emerytowanych nauczycieli przedmiotowców, którzy uważają prace w zerówce jako zabawę. No cóż, nie wszyscy potrafią przyznać się, że obsługa komputera ogranicza się u nich do włączenia dziennika elektronicznego i sprawdzenia obecności, choć nie zawsze poprawnie.
Ten rok szkolny jest inny niż dotychczasowe. COVID- 19 spowodował, że musiałam dostosować swoje metody pracy do nowej rzeczywistości, w której przyszło mi uczyć. Musiałam poszerzyć warsztat swojej pracy, skończyłam dodatkowe szkolenia i kursy (oczywiście online), poświęciłam wiele godzin na szukanie atrakcyjnych metod pracy na odległość. Odświeżyłam znajomość języka angielskiego, warunek konieczny do serwowania po zagranicznych platformach edukacyjnych .
Nikt mi tego nie kazał robić. Żaden z nauczycieli nie otrzymał od MEN jasnych wytycznych, jak ma prowadzić zajęcia. Ja to robiłam dla uczni a przede wszystkim dla siebie, żeby mieć pewność, że pomimo epidemii dzieci nie będą mieć gorszych wyników w edukacji niż ich starsi koledzy.
Nie żałuję żadnej godziny spędzonej nad laptopem w poszukiwaniu ciekawych materiałów do zajęć.
Chce podziękować wszystkim nauczycielom, którzy w tak trudnej sytuacji, w jakiej znalazło się szkolnictwo potrafili sprostać oczekiwaniom podstawy programowej, że nie ugięli się pod ostrzałem krytyki, że nie przestali wierzyć w idee ich zawodu.
Komentarze
Prześlij komentarz